میوه خشک شده، میوهای است که به طور طبیعی، از طریق خشک شدن به واسطهی خورشید و یا از طریق استفاده از خشک کنهای مخصوص و دستگاههای پیشرفته حذف می‌شود. برای تولید میوه خشک باید استانداردهای لازم به درستی رعایت شود تا خواص میوهی تازه از بین نرود. تولید میوه خشک در اصفهان طبق استانداردهای جهانی تولید می‌شود و طعم و مزه‌ی منحصر به فردی دارد.
میوه خشک دارای پیشینهی طولانی است و قدمت استفاده از خوراکی خوشمزهی میوه خشک به هزاره چهارم قبل از میلاد می‌رسد.
میوه خشک طعم و مزه شیرینی دارد و ارزش غذایی و عمر مفید آن طولانی است.
امروزه مصرف میوه خشک، بسیار زیاد شده است و افراد زیادی از خواص و ارزش غذایی میوه خشک آگاهی پیدا کردهاند.
میوههای خشک شده شامل کشمش‌ها هستند و به دنبال آن خرما، آلو، انجیر، زردآلو، هلو، سیب و گلابی طرفدارن زیادی دارند. حقایقی در مورد کشکش نشان میدهد که مصرف آن برای همه‌ی افراد و در ردههای سنی مختلف مناسب است.
خرما و کشمش به عنوان میوههای خشک سنتی شناخته شده‌اند که در نور خورشید یا خشک کنهای تونل بادی گرم تهیه می‌شوند.
در روند تولید برخی از میوه‌ها مانند زغال اخته، گیلاس، توت فرنگی و انبه از شیرین کننده‌ها به عنوان شربت قبل از خشک شدن استفاده میکنند. میوه خشک استوایی در اصفهان از میوههای خشک پرطرفدار است.
برخی از محصولات نظیر کیوی، آناناس و … میوههای خشک شدهی خوشمزهای هستند که به صورت حبهای و یا به صورت ورقههای نازک تهیه و تولید می‌شوند. ممکن است بعضی از شرکتهای تولیدی، از مواد قندی برای طعم دار کردن میوههای خشک استفاده کنند که می‌توانیم با توجه به ذائقه و سلیقهای که داریم، میوه خشک دلخواه خود را سفارش دهیم.
میوه های خشک شده ارزش غذایی میوههای تازه را به خوبی حفظ میکنند.
محتوای مواد مغذی مختلف در میوههای خشک شده متفاوت، نشاندهندهی ضرورت وجود انواع میوه خشک در برنامه غذایی است.
میوههای خشک سنتی مانند انجیر، خرما، زردآلو و سیب جزء رژیم‌های غذایی مدیترانه است و قدمت مصرف آنها به سدههای قبل بر میگردد.
کشت زودرس آنها در منطقه خاورمیانه و در بخشهایی از عراق مدرن، ایران، سوریه، جنوب غربی ترکیه و شمال مصر رایج بوده است.
خشک کردن اولین شکل نگهداری از مواد غذایی بوده است.
هنگامی که انگور، خرما و انجیر از درخت میافتادند و زیر نور خورشید به طور طبیعی خشک می‌شدند، شکارچیان اولیه به مرور متوجه شدند که این میوههای خشک شده، شکل خوراکی دارند و قابل خوردن هستند.
قدیمی‌ترین دستور العمل نوشته شده در مورد میوههای خشک شده در بین النهرین کشف شده است که به حدود 1700 سال قبل از میلاد بازمی‌گردد.
در این اسلبهای خاک رس که به زبان مردم بابل است، رژیم‌های غذایی مبتنی بر دانه‌های مقوی (جو، ارزن، گندم)، سبزیجات و میوههای خشک مانند خرما، انجیر، سیب خشک شده و کشمش اطلاعاتی نوشته شده است.
در تمدنهای اولیه از خرما و کشمش به عنوان شیرین کننده استفاده میکردند.
در این کتیبهها نوشته شده است که از میوههای خشک شده برای تهیه‌ی نان استفاده میکردند که بیش از 300 دستور غذا، از نان جوی ساده برای کارگران تا افراد دیگر، کیکهای طعم دار با عسل برای کاخها و معابد وجود داشته است.
بعضی از دستور العملها بسیار دقیق و دارای مواد ارزشمندی هستند. این نشان میدهد که در گذشته هم استفاده از میوه خشک رواج داشته است و برای طبخ خوراکی‌های مختلف از میوههای خشک شده استفاده میکردند.
بیش از 5،000 سال پیش در بین النهرین خرما یکی از اولین درختانی بود که کشت شد و پس از آن کشت خرما در آن منطقه رواج پیدا کرد. خرما یکی از ارزان ترین غذاهای اصلی بود و در آن زمان هم از ارزش غذایی خرما مطلع بودند.
در آثار و معابد آشوری و بابلی این مادهی غذایی ارزشمند به خوبی ثبت شده است.
امروزه هم خرما از خوراکی‌های مقوی است که مصرف آن توسط متخصصان توصیه می‌شود. پخش عمده میوه خشک به سراسر کشور و فروشگاههای معتبر، دسترسی ما به انواع میوه خشک را راحت کرده است.
روستاییان در بین النهرین خرما را خشک میکردند و به عنوان شیرینی میخوردند.
خرماهای خشک شده نرم، خشک و تازه بودند. مسافران از خرما برای تجدید انرژی و خوارکی مفید در برابر خستگی بین راه استفاده میکردند.
در یونان، انجیرها به راحتی رشد میکردند و به طور کلی از نظر فقیر و ثروتمند انجیر اهمیت بالایی داشت.
اولین بار در قرن چهارم قبل از میلاد در ارمنستان و مناطق شرقی مدیترانه استفاده از انگور آغاز شد و جمع آوری انگور برای تهیه‌ی کشمش رواج پیدا کرد.
کشمش‌ها در زیر نور خورشید در بیابان تولید می‌شدند.
به سرعت تولید کشمش در سرتاسر شمال آفریقا از جمله مراکش و تونس گسترش یافت.
دانشمندان و مصریها به علت محیط مناسب برای خشک شدن انگور زیر نور خورشید، افراد را به تولید کشمش تشویق میکردند.
مردم برای ذخیره‌سازی کشمش آنها را در کوزهها میگذاشتند و هزاران نفر کشمش‌ها را در معابد مختلف تقسیم میکردند.
مردم هم‌چنین از کشمش برای تهیه‌ی نان و شیرینیهای مختلف استفاده میکردند. این سنت پس از گذشت سالها، همچنان ادامه دار است و امروزه هم برای مزه دار کردن نانها و شیرینیهای مختلف از کشمش استفاده می‌شود.
این میوه‌ها از طریق یونان و خاورمیانه به ایتالیا پخش شد.
رومیهای باستان در سطوح مختلف جامعه، میوههای خشک را در مقادیر چشمگیر و به عنوان بخش مهمی از وعدههای غذایی، همراه با زیتون میخوردند.
نانهای تهیه شده با کشمش و خرما به صورت تکه شده برای وعدهی صبحانه رواج داشت.
هم‌چنین مصرف این نانها با غلات، لوبیا و شیر طرفداران زیادی داشت.
در دوران کهن، کشمش‌ها به قدری ارزشمند بودند که از قلمرو غذایی فراتر رفته و به عنوان پاداش برای ورزشکاران موفق در نظر گرفته می‌شدند.
با نگاهی به تاریخچهی میوه خشک متوجه می‌شویم که از گذشته ارزش غذایی انواع میوههای خشک شده برای افراد جامعه به خوبی شناخته شده بود، همان طور که امروزه مصرف میوه خشک در بین مردم بسیار متداول شده است.
راههای دسترسی به خرید میوه خشک بسیار راحت است، خوشبختانه با فروش عمده میوه خشک در اصفهان و سراسر کشور و توزیع آن به فروشگاههای مختلف و سوپر مارکتها ما به آسانی می‌توانیم از فروشگاههای معتبر و خواروبار فروشیها میوه خشک دلخواه خود را خریداری کرده و از مصرف آن لذت ببریم.
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.